Wczoraj wybrałem się na spacer po pobliskim lesie i natknąłem się na coś absolutnie wspaniałego – całe połacie dziko rosnącego czosnku niedźwiedziego! Ten zapach unoszący się w powietrzu, te soczyście zielone liście... od razu wiedziałem, co muszę zrobić. W głowie pojawił się natychmiastowy pomysł, taki "no brainer": połączyć ten skarb z innym wiosennym darem natury, który też właśnie teraz jest w pełni sezonu – młodą pokrzywą.
Pomysł na tę zupę zrodził się więc spontanicznie, z zachwytu nad obfitością, jaką oferuje nam natura wiosną. Zebrałem sporą ilość czosnku niedźwiedziego, pamiętając, by delikatnie obchodzić się z kwiatami – są przecież jadalne i stanowią piękną dekorację. Po drodze wypatrzyłem też trochę młodej, zdrowej pokrzywy. Powrót do domu z torbą wypakowaną dzikimi ziołami był jak powrót z najcenniejszym łupem.
Kiedy zbieram te dzikie rośliny, myślę czasem o tym, jak uniwersalna i stara jest tradycja sięgania po dary natury. Wiosenne pokrzywy i dziki czosnek (lub jego lokalne odpowiedniki na innych kontynentach) były dla ludzi przez wieki nie tylko pożywieniem w trudniejszych czasach czy sposobem na uzupełnienie diety po zimie, ale też naturalnym lekarstwem i symbolem odradzającej się przyrody, wykorzystywanym w niezliczonych lokalnych tradycjach.
Ta niezwykła transformacja! Patrzenie, jak te niepozorne, parzące liście pokrzywy i intensywnie pachnące liście czosnku niedźwiedziego łączą się w garnku, tworząc aksamitny, szmaragdowozielony krem, wciąż mnie fascynuje. To połączenie jest niezwykłe – ziemista, lekko mineralna nuta pokrzywy splata się z wyrazistym, świeżym, ale jednocześnie łagodniejszym niż tradycyjny czosnek, aromatem czosnku niedźwiedziego.
Dla mnie ta zupa to podwójna esencja wiosny – smakuje świeżością, lasem i łąką jednocześnie. Ma w sobie coś pierwotnego, orzeźwiającego, a jednocześnie rozgrzewającego. Po talerzu takiej zupy czuję się naprawdę fantastycznie – to jak podwójny zastrzyk witalności od natury po zimie.
